25 Νοε 2013

Video ΝΕΤ tv "στα άκρα" με τη Βίκυ Φλέσσα ο Τάκης Αλεξανδράκης

«Στα άκρα με τη Βίκυ Φλέσσα ο Μανώλης Παπαγρηγοράκης»

«Ο εμπνευσμένος Μανώλης Παπαγρηγοράκης συζητά με τη Βίκυ Φλέσσα για τη "Μύρτιδα" (όπως την ονόμασαν) τη νεαρή αθηναία θύμα του λοιμού του 5ου αιώνα, της οποίας το πρόσωπο αναπαραστάθηκε με τη συνδρομή πλήθους επιστημόνων από όλο τον κόσμο, για να φέρει τον θεατή "πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν"»

Ο κ. Μανώλης Παπαγρηγοράκης διέκρινε την αναγκαιότητα της δημιουργίας ενός προσβάσιμου για Ανθρώπους με πρόβλημα ακοής και όρασης τμήματος της έκθεσης, το οποίο και δημιούργησε με τη συμβολή τους. Στην ομάδα είχα την τύχη να συμμετέχω και εγώ με την Σόφη μου.

Επίσης ο κ. Μανώλης Παπαγρηγοράκης με τίμησε καλώντας με να μιλήσω για την προσβάσιμη για Ανθρώπους με πρόβλημα όρασης έκθεση της "Μύρτιδας" στην εκπομπή "Στα Άκρα" όπως θα δείτε στο video

Ιστότοπος "Μύρτιδας"

Μια Κυριακή του 2011 με ανυπομονισία περίμενα η Σόφη μου, μετέπειτα αγαπημένη μου σύζυγος, να ξεκινήσει να μου περιγράφει συγκλονιστικά όπως πάντα, την πολυαναμενόμενη έκθεση της Μύρτιδας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Λίγη αναμονή στην ουρά και επιτέλους...είμασταν "πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν"!

Με προσοχή άκουγα όλα όσα μου περιέγραφε με την επιστημονική ακρίβεια που οι αρχαιολογικές και ιστορικές σπουδές της εξασφάλιζαν, συνδυαζόμενες με την βιωματική γνώση του τρόπου με τον οποίο μπορεί κάποιος να αποδώσει κάθε εικόνα σ' έναν τυφλό, εμπειρία που αποκτάται στη συμβίωση μαζί του.

Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πως η επίσκεψη μας ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους επισκέπτες θα γινόταν αντιληπτή από τον εμπνευστή της έκθεσης. Ο κ. Μανώλης Παπαγρηγοράκης μας παρακολουθούσε διακριτικά και μας πλησίασε μόλις ολοκληρώσαμε την περιήγηση στην έκθεση, εντυπωσιασμένος από το ενδιαφέρον μας. Από εκεί ξεκίνησε μια υπέροχη φιλία με τον Μανώλη, που προχωρά στο μέλλον με συγκλονιστικές ματιές στο παρελθόν.

Το ακόλουθο κείμενο το έγραψα την Κυριακή, 23 Δεκεμβρίου 2012 και έχει αναρτηθεί μαζί με όλα τα υπόλοιπα κείμενα πολλών φίλων στον ιστότοπο της "Μύρτιδας".

"Με κοιτούσε… δεν την έβλεπα. Ήθελε να μου μιλήσει… αλλά δε μπορούσε. Και ότι της έλεγα εκείνη δεν το άκουγε. Κάτι θέλαμε και οι δυο… αλλά κάτι δε μπορούσαμε και οι δυο". Είχε έρθει από το παρελθόν, μέσα από την έμπνευση του κ. Μανώλη Παπαγρηγοράκη. Συνδετικός μας κρίκος: ο μεστός και περιγραφικός λόγος της υπέροχης συντρόφου μου, η οποία μου περιέγραφε αναλυτικά όλα όσα μπορούσε με λόγια να μου μεταδώσει. Και ήταν πολλά! Αμέτρητα! Μέσα από την εξαιρετική της διάθεση να μου μεταφέρει όσες περισσότερες εικόνες μπορούσε! Συνεπαρμένοι από όσα λαμβάναμε από την έκθεση, είχαμε απορροφηθεί σε μια άλλη διάσταση, "πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν".

Την αύρα του ενθουσιασμού μας παρακολουθούσε αθόρυβα το βλέμμα του εμπνευστή και δημιουργού της «Μύρτιδος»! Είχε ήδη γεννηθεί στη δημιουργική και αεικίνητη σκέψη του η ιδέα της προσαρμογής της έκθεσης σε προσβάσιμη, και για άτομα με πρόβλημα όρασης, μορφή. Από εκείνη τη στιγμή αυτής της τυχαίας συνάντησης ξεκινήσαμε ως μέλη της ομάδας να δουλεύουμε πάνω σε κάθε σημείο της έκθεσης, διαμορφώνοντας την έτσι ώστε να είναι ευφικτή η αυτόνομη περιήγηση ενός προσώπου με πρόβλημα όρασης στους σταθμούς της.

Ανυπομονούσα να έρθει η μέρα που θα άγγιζα το πρόσωπο της «Μύρτιδας». Άλλωστε, από την πρώτη μας επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο ήθελα τόσο πολύ να μπορούσα, αγγίζοντάς το, να «δω» το πρόσωπο του παρελθόντος, το πρόσωπο που συνάντησε το σήμερα, μέσα από την επίπονη προσπάθεια όλων όσων ενεργοποίησε, με το πάθος του για την επιστήμη του και την αρχαιολογία, ο κ. Μανώλης Παπαγρηγοράκης!

Και η στιγμή έφτασε επιτέλους! Θα μπορούσε να μην έφτανε ποτέ. Τόσα γίνονται, αλλά όχι για όλους. Το ζούμε, το βιώνουμε όλοι εμείς οι άνθρωποι με κάποια ειδική ανάγκη καθημερινά. Δημιουργούνται πολλά στα οποία, για διάφορους λόγους, εμείς δεν έχουμε πρόσβαση. Ούτε κανείς το σκέφτηκε, ούτε κανέναν απασχόλησε ή απασχολεί. Μπορεί καν να μην περνά από το μυαλό τους ότι υπάρχουμε και εμείς.

Δεν ίσχυσε ούτε για μια στιγμή κάτι τέτοιο για τον κ. Μανώλη. Το πάθος του και εδώ ενεργοποιήθηκε στο έπακρο.

Η ανυπομονησία κορυφωνόταν καθώς πλησιάζαμε προσκεκλημένοι του κ. Μανώλη Παπαγρηγοράκη την πόλη του Βόλου, η οποία είχε την τύχη να χαρίσει στους ανθρώπους με πρόβλημα όρασης και πρόβλημα ακοής την ειδικά διαμορφωμένη πλέον έκθεση της «Μύρτιδας»!

Αγγιζα το πρόσωπο της και βρισκόμουν επιτέλους, ακριβώς, «πρόσωπο με πρόσωπο με το παρελθόν»! Ήταν πραγματικά συγκλονιστικό! Λάμβανα με το δικό μου τρόπο, με τις άκρες των δακτύλων μου, την απεικόνιση του παρελθόντος, με το «βλέμμα» σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον!

Ακολουθεί το κείμενο που έγραψα μετά την εμπειρία της ξενάγησής μου στην προσβάσιμη για άτομα με πρόβλημα όρασης έκθεση της "Μύρτιδας".

Συμμετείχα στην ομάδα των ατόμων με πρόβλημα όρασης που υπό την αιγίδα του Φάρου τυφλών της ελλάδας συνεργάστηκε με τον επικουρο καθηγητη ορθοδοντικης του πανεπιστημιου Αθηνων κ. Μανώλη Παπαγρηγοράκη για την υλοποίηση της έμπνευσής του, για τη δημιουργία της προσβάσιμης για όλους έκθεσης της "Μύρτιδας". Ο κ. Μανώλης Παπαγρηγοράκης με συνεχή και αδιάκοπη εργασία, με διαρκείς συνεργασίες επί 15ετίας, κατάφερε να δημιουργήσει το αναπλασμένο προσωπο της "Μύρτιδας", ενός θύματος του λοιμού της Αθηνας του πέμπτου αιώνα. Με την ανάλυση του D.N.A. αποκαλύφθηκε και η αιτία του λοιμού, το μικρόβιο τις σαλμονέλας enterika.

Μεγάλη ικανοποίηση και ιδιαίτερος ενθουσιασμός με κυριευσε κατά την ξενάγηση μου από τον κ. Μανώλη για πρώτη φορά στην ολοκληρωμένη εκδοχή τις προσβάσιμης για Ανθρώπους με πρόβλημα όρασης έκθεσης στο μουσείο κεραμοποιιας Τσαλαπάτα του πολιτιστικού οργανισμού τις τράπεζας Πειραιώς στο Βόλο! Πραγματι μια προσβάσιμη για όλους έκθεση, αυτό για το οποίο εργαζόμασταν ως ομάδα! Ένας Άνθρωπος με πρόβλημα όρασης σαν εμένα να μπορεί  να ταξιδέψει στην ιστορία της Μύρτιδας μέσα από την ηχητική περιγραφή, τη σχεδόν αυτόνομη περιπλάνηση στο χωρο, με τη βοήθεια επιδαπέδιων σημάνσεων, τις επεξηγήσεις των εκθεμάτων σε γραφή τυφλών braille και το πιο σημαντικό, τη δυνατότητα να αγγίξει το αρχικό  πρόπλασμα του κρανίου! 3 από τις 24 ενδιάμεσες στάσεις επεξεργασίας και βέβαια, την ψηλάφιση του αντιγράφου τις προτομής τις "Μύρτιδας" στο τελικό στάδιο.

Ήταν η στιγμή της δικαίωσης μιας  ομαδικής πολύμηνης εργασίας, που μέσα από διάφορες δυσκολίες οδήγησε στην κατά το δυνατό καλύτερη από πλευράς πρόσβασης εκδοχή της έκθεσης! Ειναι πολύ σημαντικό που ένας πρωτοπόρος και εμπνευσμένος επιστήμονας, σκέφτηκε να κάνει προσβάσιμη την έκθεση! Μακάρι το παράδειγμα του κ. Μανώλη Παπαγρηγοράκη να ακολουθήσουν και άλλοι, ετσι ώστε η προσβασιμότητα σε χώρους τέχνης, ιστορίας, πολιτισμού, να ολοκληρώνεται ταυτόχρονα, χωρίς διακρίσεις, για ολους! Έως τώρα μόνο το μουσείο αφής του Φάρου τυφλών της ελλάδας δίνει τη δυνατότητα σε εμάς να αντιληφθούμε με την αφή πολλά από τα μεγάλα έργα τέχνης και τα μνημεία της ιστορίας μας!

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.