Άρθρο Τάκη Αλεξανδράκη - Ακούει κανείς; Από την παραλία στο δρόμο ημίγυμνοι αναβάτες με μυρωδιά αντιλιακού και θανάτου

Ακούει κανείς;

Σάββατο απόγευμα, 18 Ιουνίου, την ώρα που φεύγεις από την παραλία και μαζεύεσαι σπίτι να ετοιμαστείς για τη νυχτερινή έξοδο. Εθνική Αθήνας Κορίνθου στο ρεύμα προς Αθήνα, έντονη η μυρωδιά του αντιλιακού αναμεμιγμένη με μυρωδιά θανάτου. ημίγυμνοι αναβάτες, με τη βερμούδα να στάζει θαλασσινό νερό ακόμη πάνω στο γυμνό πόδι με τη σαγιονάρα, να κάνουν σφήνες, γκαζόνοντας όσο το δυνατόν περισσότερο όταν η κίνηση στο δρόμο τους άφηνε μια σχισμή ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Η κοπέλα φορώντας ακόμη το μπικίνι της για να συνεχίζει την ηλιοθεραπεία και φυσικά το super γυαλί ηλίου, πίσω συνεπιβάτης, ήταν σίγουρη πως έχεις καταλάβει και εσύ πως γυρίζουν από την παραλία. Και αφού χάρηκαν το παιχνίδι με τη θάλασσα, βγήκαν και στο δρόμο να παίξουν με το θάνατο, ο οποίος μαζί με τον άνεμο χαϊδευε τα μαλλιά και τα ημίγυμνα κορμιά τους! Ούτε καν για τους τύπους δεν είχαν περασμένο το κράνος στους αγκώνες τους. Η πιθανότητα να συνετιστούν από την παρουσία τροχαίας μάλλον απίθανη. Τίποτα δεν φαινόταν να μπορεί να τους σώσει. Ούτε η απουσία του φίλου τους που χάθηκε πριν 2 - 3 χρόνια στην άσφαλτο σε μια αντίστοιχη καλοκαιρινή αποκοτιά, ούτε η είδηση πως κάθε μέρα κατά μέσο όρο έχουμε 5 νεκρούς στην άσφαλτο; Δεν έχουν ακούσει πως καθημερινά έχουμε επίσης 5 παραπληγικούς και 5 τετραπληγικούς και άλλους τόσους με πολλαπλές αναπηρίες, μιάς και τα τροχαία αποτελούν τεράστια πήλη εισόδου νέων κυρίως ανθρώπων στην αναπηρία.

Τι θα σε σώσει αν συρθείς έτσι απροστάτευτος στην άσφαλτο; Μ'ακούς; Μάκούει κανείς;